یکی از بنیادی‌ترین تفکرات اشتباه، نگرش «فرهنگ به مثابۀ هزینه» است، نه «سرمایه‌گذاری». در این نگاه، بودجه‌های فرهنگی در مواقع بحران اقتصادی، نخستین قربانیان هستند. این در حالی است که سرمایه‌گذاری در فرهنگ، سرمایه‌گذاری بر روی «سرمایه انسانی» و «انسجام اجتماعی» است و اثرات بلندمدت آن در کاهش آسیب‌های اجتماعی و تقویت هویت ملی، به مراتب ارزشمندتر از بسیاری از پروژه‌های کوتاه‌مدت است.