جای خالی زنان در عرصه مدیریت رسانه

آژانس خبری پی آر؛ در دیدار اخیر رئیس جمهوری با مدیران رسانه، غیاب کامل زنان مدیر رسانه‌ای در جمع حاضر، پرسشی اساسی را مطرح کرد: چرا با وجود حضور پررنگ زنان در نیروی خبری کشور، جایگاه مدیریتی آن‌ها خالی است؟ این خلأ نه تنها یک بحران اجتماعی و فرهنگی، بلکه تهدیدی جدی برای توسعه برابر و شفافیت رسانه‌ای به شمار می‌آید. آیا زنان مدیر رسانه‌ای نداریم یا صدایشان به درستی شنیده نمی‌شود؟ مطالبه حضور قدرتمند زنان در سطوح مدیریتی رسانه‌ها، کلید ارتقای کیفیت و عدالت در فضای اطلاع‌رسانی کشور است.
تصویر دیدار اخیر مسعود پزشکیان رئیس‌ جمهوری با مدیران اصحاب رسانه، بیش از هر چیز، یک نکته اساسی را به معرض نمایش گذاشت؛ غیبت کامل زنان مدیر رسانه‌ در بین جمع حاضر.
این واقعیت تلخ، نه صرفاً دغدغه‌ای روزمره، بلکه مسئله‌ای استراتژیک است که ضرورت بررسی جدی دارد.
جایگاه رسانه و نقش اثرگذار خبرنگاران امروزه دیگر نیازی به اثبات ندارد.
رسانه‌ها قلب تپنده اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی در جامعه‌اند و ۱۷ مرداد روز خبرنگار در ایران، به یاد و بزرگداشت شهید محمود صارمی، نشان‌دهنده احترام و اهمیت این حرفه است.
اما پرسش کلیدی مطرح است: چرا در کشوری که بیش از دو سوم نیروی فعال رسانه‌ای آن را زنان تشکیل می‌دهند، خبری از زنان مدیر رسانه‌ای در سطوح بالا و جلسات مهم نیست؟
۲ احتمال وجود دارد: یا مدیر زن رسانه‌ای در جایگاه‌های کلیدی کشور نداریم، که این خود یک بحران اجتماعی و فرهنگی به شمار می‌رود، یا این مدیران وجود دارند اما به گونه‌ای نادیده گرفته شده و امکان ظهور و بروز نیافته‌اند.
هر دو گزینه، تهدیدی جدی برای توسعه برابر و شفافیت رسانه‌ای کشور به حساب می‌آیند.
نگاهی به ساختارهای رسانه‌ای نشان می‌دهد زنانی که در رسانه‌های دولتی فعالیت می‌کنند، معمولا به جایگاه‌های مدیریتی دست نمی‌یابند، و زنان فعال در رسانه‌های خصوصی با وجود تلاش‌های فراوان و هزینه‌های سنگینی که از نظر اجتماعی، اقتصادی و سیاسی متحمل شده‌اند، از حمایت‌ها و امکانات کافی محروم هستند.
این شرایط دشوار، عملا موجب حذف آنها از فضای تاثیرگذاری سیاسی و مدیریتی شده است.
در حالی که زنان روزنامه‌نگار، به ویژه در عرصه رسانه‌های محلی، نقش پررنگ و تخصصی در تولید محتوا و اطلاع‌ رسانی ایفا می‌کنند، اما هنوز پل‌های ارتباطی و مسیرهای دیده‌شدن برای آنان مسدود است.
شاید بخشی از این موانع، ریشه در تبعیض جنسیتی داشته باشد که در جامعه رسانه‌ای ما وجود دارد و مانع از حضور زنان در حلقه‌های تصمیم‌گیری می‌شود.
بنابراین، دست‌کم سه اقدام مهم ضروری است: تقویت جایگاه زنان در سطوح مدیریتی رسانه‌ها، حمایت همه‌جانبه مالی و معنوی از رسانه‌های تحت مدیریت زنان و همچنین اصلاح نگاه‌های سنتی که مانع از حضور موثر زنان در بالاترین سطح فعالیت‌های رسانه‌ای می‌شود.
بی‌تردید حضور قدرتمند و موثر زنان مدیر رسانه‌ای فقط یک مطالبه اجتماعی نیست، بلکه کلید ارتقای کیفیت، تنوع و عدالت در فضای اطلاع‌رسانی کشور است.
ترویج این گفتمان می‌تواند گامی بزرگ در جهت ایجاد جامعه‌ای برابر و پویا باشد که صدای همه اقشار، از جمله زنان متخصص و توانمند، در آن شنیده می‌شود و تاثیرگذار خواهد بود.