طی نیم قرن اخیر صنعت نمایشگاهی همواره یکی از مهم‌ترین بسترهای رشد اقتصادی، تبادل فناوری و گسترش تعاملات تجاری در ایران بوده است. نمایشگاه‌ها، ویترین توانمندی‌های ملی و حلقه اتصال تولیدکنندگان، سرمایه‌گذاران و مصرف‌کنندگان به شمار می‌آیند.

در دنیای امروز که فناوری با سرعتی چشمگیر در حال پیشرفت است، نقش هوش مصنوعی در تمامی عرصه‌ها از جمله حوزه فرهنگ و ارتباطات به‌طور فزاینده‌ای پررنگ‌تر شده است. روابط عمومی فرهنگی به‌عنوان پل ارتباطی میان نهادهای فرهنگی و جامعه، می‌تواند با بهره‌گیری از ظرفیت‌های هوش مصنوعی، تحولی بزرگ در نحوه تعامل با مخاطبان، شناخت نیازهای فرهنگی و بهبود کیفیت خدمات ایجاد کند.

یکی از معضلات مهم روابط‌عمومی‌ها، روزمرگی و کم‌انگیزگی نیروهای اجرایی است. روابط‌عمومی نیازمند آزادی عمل و میدان خلاقیت است؛ هر قدر مدیر روابط‌ عمومی دست بازتری در تصمیم‌گیری و نوآوری داشته باشد، دانشگاه نیز پویاتر و شنواتر خواهد شد.

در عصر تحول و رقابت، روابط‌عمومی‌ها فراتر از وظایف سنتی خود عمل می‌کنند و می‌توانند محرک اصلی خلاقیت و نوآوری سازمان باشند.

در دنیای پرشتاب ارتباطات امروز، جایی که مرز میان واقعیت و بازنمایی هر روز باریک‌تر می‌شود، سواد رسانه‌ای چراغ راه سازمان‌ها و جوامع است؛ دانشی که تنها به «خواندن خبر» محدود نمی‌شود، بلکه هنر «درک، تحلیل و آفرینش آگاهانه پیام» است.

بعد از یک عمر چند هزارساله انسان بر زمین و تاریخ مدون هفت هزارساله و درهزاره سوم میلادی و ثبت علمی دویست ساله شدن دانش روابط عمومی، ارتباطات، تبلیغات، بازاریابی و در نهایت پاسخگویی به افکارعمومی و خصوصا بعد از دوران تاریخی صنعتی و فرا صنعتی در جهان که همه به فایده روابط عمومی وپاسخگویی ایمان آوردند، ما بازهم باید از جایگاه این نهاد صنفی بگوییم.

درحالی‌که در جهان امروز رسانه‌ها به‌عنوان رکن چهارم دموکراسی شناخته می‌شوند، در کشور ما متأسفانه روندی معکوس در حال شکل‌گیری است، به‌گونه‌ای که در برخی نهادها، روابط عمومی‌ها به جای تعامل سازنده با رسانه‌ها، بر فعالیت آن‌ها سایه انداخته‌اند.

در سازمان‌های پیشرو، روابط‌عمومی دیگر یک بخش فرعی نیست، بلکه نقطه اتصال همه واحدهاست. از منابع انسانی گرفته تا مارکتینگ و حتی فناوری اطلاعات؛ همه باید با یک زبان، تصویر واحدی از برند را منتقل کنند. این هماهنگی، کاری است که روابط‌عمومی واقعی انجام می‌دهد.