در سال‌های اخیر، نظام بانکی ایران با هجمه‌های گسترده‌ای از سوی نهادهای مختلف، رسانه های اجتماعی، مردم و حتی کارکنان خود روبرو شده است.

مدتی است که جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل به پایان رسیده است و جا دارد با فروکش کردن گرد و غبار آن، انجمن های روابط عمومی کشور و کارشناسان این عرصه، همانند امدادگران، ساختمان روابط عمومی کشور را آواربرداری نموده و برآورد نمایند میزان خسارت وارده به ساختمان روابط عمومی کشور چقدر بوده است؟!

فعالان فضای مجازی، سفیران بی‌ادعای این برندند؛ کسانی که با عکس‌ها، ویدئوها و تجربه‌های صمیمی خود، حال و هوای جزیره را به قلب میلیون‌ها مخاطب می‌برند. آن‌ها با موج‌ها و ترندها، نام کیش را پررنگ‌تر و دوست‌داشتنی‌تر می‌کنند.

در اقتصاد تورمی که نوسانات قیمت‌ها، کاهش قدرت خرید و عدم اطمینان اقتصادی به چالش‌های اصلی کسب‌وکارها تبدیل می‌شوند، روابط عمومی‌ها نقشی استراتژیک در حفظ پایداری سازمانی و تقویت اعتماد ذی‌نفعان ایفا می‌کنند. این یادداشت به بررسی نقش کلیدی روابط عمومی‌ها در اقتصاد تورمی و راهبردهای مؤثر همراه با مثال‌های جهانی می‌پردازد.

بر اساس نظریه بازتاب فرهنگی (Cultural Reflection Theory)، رسانه‌ها و چهره‌های شناخته‌شده صرفاً تولیدکننده محتوا نیستند، بلکه بازتابی از ارزش‌ها، ذائقه‌ها و نیازهای اجتماعی‌اند (Griswold, 2013). ظهور سلبریتی‌هایی چون زینب موسوی در فضای رسانه‌ای ایران را می‌توان در همین چارچوب فهمید: او بازتاب بخشی از میل مخاطب به طنز بی‌پرده، محتوای سبک و مصرف سریع است.

علاوه بر شخصی‌سازی، AI در مدیریت بحران نیز نقش کلیدی دارد. ابزارهای تحلیل احساسات می‌توانند مکالمات آنلاین را در لحظه رصد کنند و به تیم‌های روابط عمومی هشدار دهند که چه زمانی یک موضوع در حال تبدیل شدن به یک بحران بالقوه است. این قابلیت به برندها امکان می‌دهد تا با سرعت و دقت بیشتری واکنش نشان دهند.

در جهان ارتباطات، گاه یک جمله یا یک تصمیم فردی، قدرتی بیش از هر کمپین تبلیغاتی پیدا می‌کند. وصیت استاد محمود فرشچیان برای دفن شدن در کنار آرامگاه صائب تبریزی، نمونه‌ای کم‌نظیر از این نوع «کنش ارتباطی» است؛ حرکتی که در ظاهر شخصی و فردی است اما در لایه‌های پنهان خود، حامل پیام‌های چندگانه برای جامعه فرهنگی و افکار عمومی است.

نگاهی به ساختارهای رسانه‌ای نشان می‌دهد زنانی که در رسانه‌های دولتی فعالیت می‌کنند، معمولا به جایگاه‌های مدیریتی دست نمی‌یابند، و زنان فعال در رسانه‌های خصوصی با وجود تلاش‌های فراوان و هزینه‌های سنگینی که از نظر اجتماعی، اقتصادی و سیاسی متحمل شده‌اند، از حمایت‌ها و امکانات کافی محروم هستند.